Oorzaken en Behandeling van een Puistje aan de Binnenkant van het Ooglid

Bultje op ooglid? Het verschil tussen een chalazion en hordeolum

Heb je een bultje op je ooglid? Dan gaat het waarschijnlijk om een zwelling door een verstopte talgklier (chalazion) of een verstopte zweetklier (hordeolum). Wat zijn de verschillen? Wat kan je eraan doen? En hoe kan je voorkomen dat het verergert?

Een chalazion of gerstekorrel is een meestal pijnloze zwelling door een verstopte talgklier (kliertje van Meiboom) aan de binnenkant van het ooglid. Een chalazion ontstaat geleidelijk en kan lang blijven bestaan. Bij ongeveer 50 procent verdwijnt die na enkele maanden tot 1 jaar. De zwelling is eerst rood, later wit of grijs en voelt hard aan. Het bobbeltje kan enkele millimeters tot een centimeter groot worden. Als er bacteriën bijkomen, kan de klier ontstoken raken en kan het ook pijn gaan doen. Het gehele ooglid kan vervolgens in korte tijd rood en gezwollen raken.

Behandeling

Als het bultje ontstoken raakt, kan je het best behandelen met warme kompressen en een goede ooglidhygiëne. Leg drie tot vier maal daags gedurende 15 minuten een warm washandje of een in heet water gedrenkte steriele kompres op het ooglid.

Ontvet de ooglidranden twee keer per dag. Gebruik hiervoor een wattenstokje dat gedrenkt is in een oplossing van één theelepel babyshampoo in drie theelepels lauw water. Spoel na het ontvetten je ogen met lauw water.

Indien er een bacteriële bijbesmetting is, zal de oogarts soms oogdruppels of zalf met antibiotica, al of niet gecombineerd met een ontstekingsremmer (corticosteroid) voorschrijven.

Als het chalazion niet vanzelf verdwijnt en als je er veel last van hebt, bijvoorbeeld omdat het pijn doet of je er hinder van hebt bij het zien, dan kan je het ook laten verwijderen. Dat is een vrij eenvoudige ingreep die onder plaatselijke verdoving gebeurt en die meestal geen litteken nalaat.

Oorzaak

In meer dan 90 procent van de gevallen is de bacterie Stafylococcus aureus verantwoordelijk voor de ontsteking van de kliertjes van het ooglid. Deze bacterie is ook de boosdoener bij steenpuisten. Vandaar dat mensen met steenpuisten vaker last hebben van een hordeolum. Verstopte kliertjes vergroten de kans op een ontsteking.

Bij een uitwendig hordeolum zit aan de buitenrand van het ooglid een puistje. Naarmate de ontsteking ‘rijper’ wordt, vormt zich een blaasje met pus, ook wel abces genoemd. Een etterkopje vormt zich spontaan aan de ooglidrand, of soms aan de binnenkant (slijmvlies) of buitenkant (huid) van het ooglid. Een uitwendig hordeolum (strontje) is pijnlijk.

Bij een inwendig hordeolum ontstaat een pijnlijke zwelling binnenin het ooglid. In het begin wordt het ooglid rood, dik en soms zeer pijnlijk. Naarmate de ontsteking rijper wordt, beperkt de zwelling van het ooglid zich meer tot één punt en ontstaat er een etterkopje.

Het gevormde abcesje kan spontaan openbreken. Er komt een etterige afscheiding vrij, waardoor de oogleden aan elkaar kunnen plakken. De afwijking geneest dan in een aantal weken.

Diagnose

Meestal is geen hulp van een arts nodig bij de behandeling. Er is een aantal manieren waarop de rijping en daarna de genezing van het hordeolum bevorderd kan worden. Dat zijn:

Leg enkele malen per dag gedurende ongeveer 10 minuten warme kompressen op het aangedane oog. Dit bevordert de 'rijping' van de ontsteking. Kompressen maakt u door een schone doek of watten in warm water te drenken.

Als de ontsteking langer dan 2 dagen blijft bestaan en veel klachten geeft, kan de arts een sneetje zetten in de zwelling, mits het abcesje ‘rijp’ is. Om zichtbare littekens te vermijden, maakt de arts het sneetje bij voorkeur aan de binnenkant van het ooglid of in het reeds gevormde etterkopje. De meeste mensen ervaren de insnijding als een opluchting, omdat de pijn meestal meteen afneemt.

De arts schrijft eventueel een antibioticakuur voor, als oogdruppels of oogzalf. In geval van koorts of als de klieren voor de oren gezwollen zijn, zijn soms antibioticatabletten nodig om uitbreiding van de infectie te voorkomen.

Strontje

Het strontje ziet eruit als een vaak ontstoken en pijnlijke, rode bult op het onderste of bovenste ooglid. De oorzaak is van bacteriële oorsprong en veroorzaakt een infectie van de talgklieren aan de basis van de wimperzakjes, of van de zogenaamde klieren van Zeis, die verantwoordelijk zijn voor de productie van de olieachtige substantie. Deze groei veroorzaakt een verhoogde gevoeligheid voor licht en de belangrijkste boosdoeners zijn meestal Staphylococcus aureus, bacteriën die al op onze huid voorkomen, maar infecties kunnen veroorzaken wanneer ze via een follikel of een klein wondje op het ooglid de oogklieren infiltreren.

Hun uiterlijk veroorzaakt pijn en ongemak, maar is meestal niet gevaarlijk en de infectie duurt ongeveer een tot twee weken. Om dit proces te bevorderen, moet je de bult niet aanraken en niet proberen erin te knijpen, maar een warm washandje rechtstreeks op het aangetaste gebied aanbrengen om te helpen het strontje af te voeren. In sommige gevallen is het gebruik van antibiotica of andere soorten medische interventies vereist als de pijn en zwelling buitensporig zijn en het probleem aanhoudt.