Behandeling van Huiduitslag door Antibiotica - Oorzaken, Symptomen en Oplossingen

Adviezen bij huidschimmel

Deze dingen kunt u proberen tegen huidschimmel:

• Was uw huid liefst zonder zeep.
  Als u toch een keer zeep of shampoo gebruikt, spoel dan de huid goed af zodat er geen zeepresten blijven zitten.
• Droog de huid goed af.
  U kunt drogend poeder (talkpoeder) doen op plekken die moeilijk droog te maken zijn. Zoals tussen de tenen en tussen de plooien van de huid, bijvoorbeeld in de liezen, de bilnaad of onder de borsten.
• Draag kleren die ruim zitten, niet knellen en niet schuren tegen de huid. Draag het liefst katoenen ondergoed en sokken.
• Doe elke dag schone kleren aan.
• Gebruik een aparte handdoek voor het afdrogen van de plek waar de huidschimmel zit. Pak elke keer een schone handdoek.
• Draag uw eigen slippers in ruimtes waar veel mensen op blote voeten lopen, zoals in doucheruimtes en zwembaden.
• Draag schoenen die genoeg lucht doorlaten, zoals sandalen. Of schoenen van linnen of leer. Draag liever geen gesloten schoenen van rubber of plastic.

Een schimmel diep in de huid, kan van een huisdier komen. Ga dan met uw dier naar de dierenarts. Die kan uw dier op schimmels controleren en behandelen.

Behandeling van Latente Tuberculose Infectie

De persoon heeft geen tuberculose en kan niemand besmetten maar is wel geïnfecteerd met de tuberculose bacterie. Het lichaam maakt afweerstoffen aan om de bacterie te doden of in bedwang te houden. We weten echter nooit met zekerheid of het lichaam daarin zal slagen. Er is bij normale, gezonde mensen een kans van (slechts) 10% om ooit in het leven ziek te worden. Een 90% van de besmettingen zal dus nooit tot ziekte leiden.

Om de kans nog kleiner te maken dat de ziekte zich ontwikkelt wordt een preventieve therapie aangeraden die de bacterie in het lichaam moet doden. Het meest gebruikte antibioticum heet isoniazide (INH). Het is belangrijk dat dit medicijn elke dag op een vast tijdstip ingenomen wordt en dat gedurende minstens 6 maanden. Voor de rest is een gezonde leefwijze voldoende en wordt alcoholgebruik sterk afgeraden. Het is belangrijk dat de arts weet welke andere medicijnen er gebruikt worden.

De kans op bijwerkingen is klein, al komen bij sommige mensen soms leverfunctiestoornissen voor. Andere mogelijke bijwerkingen zijn:

• moeheid en prikkelbaarheid
• hoofdpijn en concentratiestoornissen
• maag- darmklachten
• huiduitslag

Gedurende de preventieve behandeling wordt de patiënt regelmatig gecontroleerd door de behandelend arts. Vaak zijn bloedtesten voor het inschatten van de leverfunctie nodig. Wanneer isoniazide niet verdragen wordt, kan de arts ook een ander geneesmiddel of een combinatie van geneesmiddelen voorschrijven.

Niet iedereen komt even sterk in aanmerking voor deze preventieve therapie. Het blijft een individuele beslissing van de arts die de patiënt het beste kent en kan inschatten, meestal de huisarts of longarts.

Voor meer diepgaande informatie over de preventieve behandeling van LTBI verwijzen we naar de nieuwe richtlijnen. Zie ook onze pagina over LTBI.

Hoe vaak komt de ziekte van Lyme voor?

In Nederland lopen we elk jaar 1,5 miljoen tekenbeten op. Ongeveer 2 op de 100 mensen krijgen de ziekte van Lyme na een tekenbeet, zo’n 27.000 mensen per jaar. De aard en de ernst van de klachten bij patiënten met de ziekte van Lyme zijn verschillend. Verreweg de meeste mensen die deze ziekte oplopen, krijgen een kenmerkende ring of vlek bij de plek van de tekenbeet. Jaarlijks krijgen daarnaast ongeveer 1.500 mensen gewrichtsklachten, huidklachten, zenuwklachten en heel soms hartklachten door de ziekte van Lyme. Van de 27.000 patiënten houden naar schatting 1000 tot 1500 mensen per jaar langdurig klachten.

Aantal diagnoses erythema migrans per 100.000 inwoners in Nederland

Welke antibiotica behandelen longontsteking en wat te verwachten?

Uw arts kan een van de vele antibiotica voor longontsteking voorschrijven. Bekijk wat longontsteking is, welke behandeling voor longontsteking kan inhouden en waarom uw arts het ene medicijn tegen longontsteking kan verkiezen boven het andere.

Longontsteking is een infectie van de lagere luchtwegen. Dit zijn infecties van de longen of longstructuren, zoals de bronchiën. Longontsteking kan het moeilijker maken om te ademen omdat de luchtzakjes in de longen die zuurstof uitwisselen met koolstofdioxide zich vullen met vloeistof.

Virussen of bacteriën kunnen verschillende soorten longontsteking veroorzaken. Minder vaak kan een schimmel de boosdoener zijn.

Virale longontsteking, veroorzaakt door de virussen die ook verkoudheid of griep veroorzaken, verdwijnt meestal vanzelf met voldoende tijd en rust. Dit type longontsteking is meestal meer seizoensgebonden in de herfst en winter wanneer verkoudheids- en griepvirussen zich verspreiden.

Bacteriële pneumonie komt vaker voor en moet worden behandeld met antibiotica om volledig te verdwijnen, wat een maand of langer kan duren. Bacteriële longontsteking kan worden veroorzaakt door dezelfde ziekteverwekker die de oorspronkelijke ziekte veroorzaakte. Of het kan een secundaire bacteriële infectie zijn na een virale ziekte.

Kinderen krijgen nu routinematig het geconjugeerde PCV13-pneumokokkenvaccin. Dit helpt infecties te voorkomen die worden veroorzaakt door pneumokokkenbacteriën, waaronder longontsteking en oorinfecties. Volwassenen van 65 jaar en ouder kunnen het PPSV23-vaccin krijgen om bacteriële longontsteking te helpen voorkomen.

Risico’s & bijwerkingen van antibioticagebruik

Over het algemeen zijn antibiotica relatief veilige geneesmiddelen. Bovendien kunnen antibiotica extreem nuttig en zelfs broodnodig zijn. Sterker nog: AB kunnen levens redden! De keerzijde is dat antibiotica opvallend vaak worden voorgeschreven terwijl daartoe niet of nauwelijks medische noodzaak of grondslag bestaat. Kortom: preventief & onterecht AB-gebruik, terwijl er niet of nauwelijks reden is tot verdenking van een bacterie… Onwijs jammer, want de nadelen en gevaren van antibiotica zijn serieus en divers:

• Onbehandeld blijven van ziekteverwekker: zolang er géén sprake is van een bacterie dient een antibioticum geen enkel nut. De patiënt zou wellicht gebaat zijn (geweest) bij een medicament dat ook echt werkzaam is tegen de daadwerkelijke ziekteverwekker, maar NIET is voorgeschreven. Helaas genieten antibiotica vaak de eerste keus, zelfs als daar geen flagrante aanleiding toe is.

• Bijwerkingen: antibiotica kennen (afhankelijk van soort en type) talloze bijwerkingen. Van maagdarmklachten tot zonlichtovergevoeligheid (PLE) tot schimmel en -gistinfecties… De volgende klachten en symptomen kunnen zich voordoen: maagpijn, maagkrampen, misselijkheid, braken, lage buikpijn, darmkrampen, diarree, chronisch verstoorde darmflora (PDS), zonverbranding, jeuk, eczemateuze huiduitslag, benauwdheid, koorts, hoofdpijn, flauwvallen, spruw, candida / candidose / candidiasis, achillespeesontsteking, overmatig haarverlies en allergische / anafylactische shock…

• Bacterieel onevenwicht: antibiotica doden doorgaans óók goede bacteriën, waaronder huidflora, mondflora, maagflora en vooral darmflora. Hierdoor treedt een disbalans c.q. onevenwicht op tussen goede en slechte bacteriën. Dit verstoorde evenwicht vergroot de kans op: gistinfecties, schimmelinfecties en bacteriële overgroei van resistente bacteriestammen. Ook kunnen door toedoen van deze dysbiose / dysbacteriose / dysbacteriosis darmklachten en huidklachten optreden.Daarnaast kunnen darmflora die breedspectrumantibiotica overleven zich ontwikkelen tot pathogene ziekteverwekkers.