Wat zijn de huidziekten veroorzaakt door Zoon's ziekte?

Wat zijn de oorzaken van TEN ?

1. TEN wordt in de meerderheid van de gevallen (90%) veroorzaakt door geneesmiddelen, hieronder staan de middelen die in de literatuur in relatie gebracht worden met het ontstaan van TEN. TEN treedt vrijwel altijd op binnen een aantal weken na starten met een voor de patiënt nieuwe medicament.

• Sulfonamiden : Acetazolamide, Sulfamethoxydiazine, Carbutamide, Sulfathiazol, Sulfamethyldiazine, Sulfamethoxypyridazine, Sulfametoyl, Sulfadoxin
• NSAIDs (groep van pijnstillers) : Ibuprofen, Indomethacine, Aspirin, Phenacetin, Codeine phosphate, Isoprenaline sulfate, Salicylamide, Prophenazone,
• Antiepileptica (hydantoine derivaten) : Carbamazepine , Mephenytoin, Primidone, Sultiam.
• Antibiotica en anti TBC middelen: Ancoloxin, Chloramphenicol , lsoniazid, Neomycin , p-Aminosalicylic acid, Penicillines (procaine), Penicilline G benzathine, Spiramycine, Streptomycine, Tetracyclines, Cefalosporines, Nitrofurantoine, Quinolonen, Trimethoprim.
• Antirheumatische middelen: Phenazon, Phenylbutazon, Aminophenazon, Oxyphenbutazon, Benoxaprofen , Allopurinol
• Barbituraten : Amobarbital, Butobarbitone, Phenobarbital
• Phenothiazines: Chlorpromazine, Promethazine
• Deversen: Aminothiazol, Ethoform, Anesthesin, Silver proteinacetyltannate,Tetrachloroethylene, Tinctura capsici, Vitamin B6, Clioquinol, Belladonna preparaten (bij darmkrampen), Dimethyl pyridine, Formitrol Meclizine, m-chlorophenol, Nitrocarbazole, Oleum chenopodii, Paraldehyde, Pethidine, Metanizol, Anti-tetanus serum, Phthalic acid derivatives, Dover’s powder.

2. Andere zeldzamere oorzaken zijn bloedvergiftiging met gram-negatieve bacteriën, kanker, radiotherapie, vaccinaties, afstotingsreacties.
3. Soms is er helemaal geen oorzaak aantoonbaar.

Wat kan je doen om de symptomen te verminderen?

• Voorkom irritatie van de laesies
  
• Raak de wond niet aan (druk er niet op en krab er niet aan).
• Draag losse kleding die niet over de huid schuurt of irriteert. Te strakke kleding of ondergoedelastiekjes die wrijving veroorzaken, kunnen de haarzakjes beschadigen.

HS wordt niet veroorzaakt door slechte hygiene, maar een goede hygiëne is wel belangrijk om erger te voorkomen.

• Was je handen regelmatig en droog ze goed af.
• Was je lichaam, vooral je oksels en liezen, minstens één keer per dag met warm water en zeep en droog ze goed af. Gebruik zo nodig een antibacteriële zeep.
• Gebruik indien nodig een antibacteriële zeep, die de hoeveelheid bacteriën op de huid kan verminderen en verdere ontsteking kan voorkomen. Bestaande abcessen en diepere ontstekingen zullen echter niet reageren op deze lokale behandeling.
• Breng kompressen en absorberende verbanden aan op de laesies. Vraag je arts welke verbanden het meest geschikt zijn.
• Knip je vingernagels heel kort.
• Verschoon je ondergoed (bij voorkeur katoen) elke dag.
• Er is geen verband tussen het gebruik van deodorant en hidradenitis. Kies wel een alcoholvrij product. Als deodorant irritatie veroorzaakt, gebruik het dan niet. Sprays en sprays zijn hygiënischer dan roll-ons en sticks. Heb je last van ontstekingen of wil je het risico op irritatie minimaliseren? Dan kun je de deodorant direct op je kleding sprayen.

Scheren en harsen: Soms is het raadzaam om te stoppen met het ontharen van de oksels en de liezen (bikinilijn). Er is echter geen duidelijk verband tussen ontharen of scheren en hidradenitis, hoewel sommige patiënten een grotere gevoeligheid voor ontstekingen ervaren. Bespreek dit met je dermatoloog.

Roken: Het is belangrijk om te stoppen met roken, omdat dit de ernst van de laesies vermindert en nieuwe laesies helpt voorkomen.

Wat is de behandeling van TEN ?

Patiënten met TEN dienen acuut te worden opgenomen, bij voorkeur op een intensive care afdeling of een brandwondencentrum. Daarbij zullen alle aspecten van een brandwondenbehandeling, zoals wondverzorging, sondevoeding, vocht-en elektrolyten huishouding en infectiebestrijding in acht worden genomen. Ook extra zorg voor de oogcomplicaties zal niet ontbreken waarbij de oogarts in medebehandeling wordt genomen. Over het algemeen wordt TEN behandeld per infuus met hoge dosis corticosteroïden. Tegelijk zal ook breedspectrum antibiotica worden ingezet.

De sterftekans van TEN wordt bepaald door factoren zoals de leeftijd, bijkomende ziekten en infecties, mate van orgaanschade en het percentage aangedane lichaamsoppervlak. Gemiddeld genomen is de sterftekans rond 40%, ondanks adequaat behandelen. Patiënten die een TEN hebben overleefd moeten onder andere rekening houden met complicaties (verklevingen !) aan de ogen, maagdarmkanaal en genitaal gebied.

Wat zijn de symptomen van TEN ?

De ziekte treedt meestal abrupt op , d.w.z. zonder enige aanleiding. Sommige patiënten ervaren 2-3 weken vooraf aan de huidverschijnselen symptomen van een algehele malaise (soort griepje). TEN begint nooit met de zogenaamde schietschijf laesies die we wel bij EEM of SJS zien. In plaats daarvan zien we alleen rode vlekken op de huid die zich snel uitbreiden , blaren vormen en later loslaten. De huid kan over meer dan 30% van het totale huidoppervlak loslaten .

SLIJMVLIEZEN
De lippen, tong, tandvlees, verhemelte en wangslijmvlies kunnen allemaal zijn aangedaan. We zien vooraal wondjes, blaartjes en zweertjes. Eten en drinken worden daardoor bemoeilijkt. De zweertjes kunnen zich ook verspreiden naar de keel, de luchtpijp en zelfs naar de longen. De ademhaling kan daardoor ook in de problemen raken. De geslachtsdelen en de anus zijn ook vaak de dupe, waarbij daar pijnlijke blaren en verklevingen kunnen ontstaan.

OGEN
Meer dan 90% van de patiënten hebben afwijkingen aan de oogleden (conjunctivitis). Bij ernstige vormen ontstaan er pijnlijke blaren en verklevingen van de oogleden met ook wondjes aan het hoornvlies en harde oogrok. Bij 10% van de patiënten ontstaan er blijvende beschadigingen aan het oog met blindheid tot gevolg.

INWENDIGE SYMPTOMEN
Patiënten met TEN zijn erg ziek en comateus. Wanneer de mondholte is aangedaan kan eten en drinken een probleem worden. Wanneer het maagdarmkanaal is aangetast ontstaan ook daar zweren, bloedingen, en daarna verklevingen. Meest gevreesd zijn echter de complicaties aan de longen die zo ernstig kunnen zijn dat patiënten daaraan komen te overlijden.

De diagnose TEN wordt altijd met een huidbiopsie bevestigd. Het huidbeeld TEN vertoont op het oog namelijk een grote gelijkenis met een ernstige infectieziekte namelijk het “staphylococcal scalded skin syndroom” (SSSS). Bij dit laatste laat de huid ook over grote delen van het lichaam los. Bij opname worden tevens verschillende onderzoeken gedaan om de inwendige organen te bewaken, waaronder bacteriekweken, bloed- en urineonderzoek.