De ultieme gids voor de behandeling van eczeem op de oogleden

Zijn seborroïsch eczeem en roos hetzelfde?

Seborroïsch eczeem en roos zijn vergelijkbare aandoeningen, maar er zijn enkele belangrijke verschillen tussen beide. Roos kan worden beschouwd als een milde vorm van seborroïsch eczeem. Beide aandoeningen veroorzaken wit- tot geelachtige schilfers op de huid, die zowel droog als vettig kunnen zijn en gepaard kunnen gaan met jeuk. De behandeling voor beide aandoeningen kan overlappen, maar in sommige gevallen kan een dermatoloog aanvullende behandelingen voorschrijven voor seborroïsch eczeem.

Het belangrijkste verschil tussen de twee is dat seborroïsch eczeem zich op meer plaatsen dan alleen de hoofdhuid kan ontwikkelen. Het kan voorkomen op de oren, wenkbrauwen, baard, huid rond de neusgaten en soms zelfs op de borst, vooral bij mannen. Roos daarentegen beperkt zich meestal tot de hoofdhuid.

Een ander verschil is dat seborroïsch eczeem ontstekingen kan veroorzaken, zichtbaar als zwelling en verkleuring van de huid, terwijl dit bij roos doorgaans niet het geval is.

Gezwollen oogleden: oorzaken, symptomen en behandeling

Een gezwollen ooglid kan erg vervelend zijn. Helaas krijgen de meeste van ons hier vroeg of laat wel eens mee te maken. Ongemak, schaamte, verminderd gezichtsvermogen, moeilijk aanbrengen van make-up, een vervelend gevoel als het ooglid aangeraakt wordt of bij wrijven in het oog. Kortom: een gezwollen ooglid kan tot flink wat problemen leiden.

In de meeste gevallen is het ooglid zichtbaar gezwollen en is er sprake van een gevoelige, rode zwelling van het bovenste en/of onderste ooglid. Over het algemeen is deze zwelling een indicatie voor een infectie van het oog. Soms kan deze zwelling ook gepaard gaan met afscheiding in de hoek van uw oog. De behandeling van een gezwollen oog hangt af van de oorzaak. Het is namelijk vaak het geval dat een gezwollen ooglid een onderliggende oorzaak heeft. Het is van belang om deze onderliggende oorzaak te vinden, zodat u niet opnieuw last krijgt van een gezwollen ooglid.

Een gezwollen ooglid hoeft lang niet altijd gepaard te gaan met pijn. We kunnen gezwollen oogleden dan in principe ook in twee verschillende categorieën indelen: pijnlijke en niet-pijnlijke. Ook de duur verschilt per persoon, deze kan tijdelijk of langdurig zijn. Het kan spontaan opkomen, maar ook langzaam ontstaan.
Afhankelijk van de pijn, duur en de onderliggende oorzaak, kun je proberen om er zelf wat aan te doen of de huisarts bezoeken.

Meest voorkomende oorzaken

Pijnlijke, gezwollen oogleden kunnen worden veroorzaakt door verschillende oorzaken, enkele mogelijke oorzaken zijn:

Infecties
De mogelijke oorzaak van ooginfectie kan variëren van een bacteriële infectie tot een virusinfecties. Ook kunnen allergieën of chemicaliën een infectie veroorzaken. Dit kan pijnlijke gezwollen oogleden tot gevolg hebben. Om een ooginfectie te bestrijden worden veelal antimicrobiële middelen in de vorm van oogdruppels gebruikt. Het wassen van de ogen met water of zoutoplossing kan ondersteunend werken.

Conjunctivitis
Conjunctivitis is de medische term voor een bindvliesontsteking van het oog. In ons oog bevindt zich oogwit dat door een klein laagje slijmvlies (conjunctiva) wordt bedekt. Dit slijmvlies bevat enorm veel bloedvaatjes, welke bij irritatie kunnen uitzetten en het oog rood maken. Conjunctivitis is een van de meest voorkomende oorzaken van een rood oog. Meer informatie over conjunctivitis

Orbitale Cellulitis
Een zeldzame aandoening, waarbij er sprake is van een infectie van het weefsel rond de ogen. In veel gevallen wordt orbitale cellulitis veroorzaakt door een stafylokok- of streptokokinfectie. Dit gaat meestal gepaard met koorts en een lamlendig gevoel. De oogleden worden roder, ogen kunnen uitpuilen en u ervaart meestal een verminder of wazig gezichtsvermogen.

Blefaritis
Een ontsteking van het oog, meestal veroorzaakt door een bacteriële infectie of een huidaandoening. De bacterie Staphylococcus aureus is bijna altijd de veroorzaker van blefaritis. Deze bacterie komt bij iedereen voor op de huid, maar soms dringt de bacterie in de huid waar de oogharen (wimpers) uit het ooglid komen. De bacterie maakt stoffen die het oog irriteren.

Strontje (hordeolum)
Deze worden veroorzaakt door bacteriële besmettingen in de zweet- of de olie-producerende klieren aan de rand van de wimpers. Dit kan gepaard gaan met pus, zwelling en roodheid.

Wat is erytrodermie ?

Erytrodermie betekent letterlijk “rode huid”. Dit is een bijzondere vorm van eczeem , waarbij de heftige ontstekingsreactie gepaard gaat met een massale verwijding van de bloedvaatjes in de huid. De GEHELE huid is rood, strak gepannen, warm, gezwollen, schilferend en erg jeukend. De patiënt voelt zich daarbij meestal ziek. Dit is een ernstige situatie, omdat door de bloedvatverwijding de patiënt veel vocht , eiwitten en mineralen dreigt te verliezen. Er bestaat een risico op uitdroging en acute nierfalen. Een patiënt met erytrodermie dient in een ziekenhuis te worden opgenomen en behandeld.

De aanleg om allergisch te reageren(= atopie) kan helaas niet worden behandeld. De behandeling is gericht om de symptomen van jeuk en eczeem te bestrijden. Atopisch eczeem kan dus niet worden genezen, een goede behandeling kan wel uw leven en/of dat van uw kind een stuk draaglijker maken. De keuze van behandelvorm is afhankelijk van de ernst, lokalisatie, en stadium van het eczeem, de aanwezigheid van complicaties en de leeftijd van de patiënt.

De behandeling van atopisch eczeem bestaat altijd uit 3 onderdelen:
A. Anti-eczeem behandeling
B. Huidverzorging
C. Beperken van allergene- en niet allergene prikkels

A. ANTI-ECZEEM BEHANDELING
Het anti-eczeem behandeling is afhankelijk van de ernst, lokalisatie, en stadium van het eczeem, de aanwezigheid van complicaties en de leeftijd van de patiënt. Er bestaan drie vormen: uitwendige behandeling (zalfjes), inwendige behandeling (pillen slikken) en lichttherapie.

1. Corticosteroïden. Deze stoffen remmen de ontsteking en de jeuk. Bestaat er een gering of matig ernstig eczeem, dan is gebruik van een zwak werkend corticosteroïd meestal voldoende. Wordt het eczeem ernstiger en chronischer dan kunnen sterker werkende corticosteroïden in een “pulsschema” worden gegeven. Een voorbeeld van een pulschema is 4 dagen in de week, achter elkaar, éénmaal daags aanbrengen en dan 3 dagen in de week, alleen een vette basiszalf. De sterkte van het corticosteroïd kan dan weer geleidelijk verminderd worden, zodra het eczeem rustiger wordt.
2. Teerzalven. Ook deze stoffen remmen de onsteking en de jeuk. Ze hebben als nadelen dat ze een sterke geur hebben en dat ze afgeven op kleding en beddengoed. De effectiviteit is echter minstens net zo goed als corticosteroïden. Voor intensieve teerzalftherapie is het soms nodig om patiënten voor een paar weken op te nemen in het ziekenhuis.
3. Bij infecties met bacteriën of schimmels kan men een desinfecterende, anti-bacteriële en/of anti-schimmelmiddel toevoegen. Voorbeelden zijn fusidinezuur, chlooorhexidine of betadinejodium.
4. De twee middelen tacrolimus en pimecrolimus werken ontstekingsremmend maar bevatten géén corticosteroïden. Bijwerkingen zoals het dunner worden van de huid zullen daarom met deze middelen niet optreden. Wel ontstaat er direct na het aanbrengen van deze stoffen een irritatie-reactie die echter voorbijgaand van aard is. Deze middelen kunnen zeer goed voor eczeem in het gezicht worden gebruikt.