Huidziekte met Bulten - Oorzaken, Symptomen en Behandelingsopties

hyperkeratosis

Hyperkeratose bij honden is een soort verdikte huidlaag die is gevormd als gevolg van overmatige keratineproductie.

Het verschijnt meestal als grote onregelmatige schubben die wit tot grijs van kleur kunnen zijn en soms na verloop van tijd donkerder worden. Deze aandoening kan het hoofd, de staart, de benen en de nek van een hond beïnvloeden.

Hyperkeratose wordt vaak veroorzaakt door voedsel allergieën of voedingstekorten en gaat vaak gepaard met bacteriële infecties en dermatitis.

Honden met hyperkeratose krabben en likken vaak overmatig aan hun getroffen gebieden en kunnen ook haarverlies rond de getroffen gebieden ervaren.

Om deze aandoening te behandelen, moet u uw hond controleren op onderliggende allergieën en dermatitis en hem op een speciaal hypoallergeen dieet zetten dat is voorgeschreven door uw dierenarts.

Huidaandoeningen bij honden: 12 dingen om op te letten

Huidproblemen bij honden komen vrij vaak voor, met oorzaken variërend van allergieën en insectenbeten tot mijten en huidinfecties.

In ieder geval is het van cruciaal belang om deze problemen zo snel mogelijk aan te pakken en een dierenarts te raadplegen om de oorzaak van het probleem te achterhalen.

Daarom moet u als huisdiereigenaar op de hoogte zijn van de meest voorkomende huidproblemen bij honden om de eerste tekenen te kunnen detecteren en de nodige stappen te kunnen ondernemen om ze te behandelen.

Dit artikel geeft u de informatie die u moet weten over de meest voorkomende huidaandoeningen bij honden, zoals buikuitslag, roos, hyperkeratose, hotspots, korsten, zweren en rode bultjes, evenals de meest effectieve behandelmethoden.

Lees verder om meer te weten te komen over waar u op moet letten.

Welke vormen van huiduitslag zijn er ?

HUIDUITSLAG DOOR INFECTIEZIEKTE

2. Bacteriële infecties

• krentenbaard
• folliculitis
• syfilis
• staphylococcal scalded skin syndrome
• meningokokken uitslag

3. Andere huidinfecties

HUIDUITSLAG DOOR HUIDONTSTEKING

Huiduitslag kan ook optreden in het kader van een ontstekingsziekte van de huid, waarbij het afweersysteem ontspoord is (bijv een allergie) of tegen de eigen huid gekeerd is (auto-immuunziekte). Voorbeelden zijn

HUIDUITSLAG DOOR GENEESMIDDELEN

Veel geneesmiddelen kunnen na gebruik huiduitslag en jeuk geven. De meeste beruchte middelen zijn antibiotica, zoals amoxicilline. Andere middelen die relatief vaak huiduitslag geven zijn NSAIDs (zoals aspirine, ibuprofen en diclofenac), epilepsie medicijnen ( zoals carbamazepine) en hartmedicijnen ( zoals beta blokkers en cholesterolverlagers). Lees meer hierover in de speciale folder “Allergie voor geneesmiddelen”.

Huiduitslag

Een huiduitslag is een term die gebruikt om een plotselinge afwijking van de huid aan te geven die gepaard gaat met roodheid, vlekken of bulten. Een huiduitslag kan met of zonder jeuk-of pijnklachten gepaard gaan. Een huiduitslag op zich is geen ziekte of diagnose maar een symptoom. Het is de taak van de dermatoloog om uit te zoeken welke mogelijk oorzaken er kunnen zijn voor het ontstaan van de huiduitslag.

Een huiduitslag is een plots verschijnen van rode, roze of paarsrode bultjes of vlekjes op een bepaalde lichaamsdeel (bijv. het gezicht of de handen) of over grotere delen van het lichaam. Wanneer de gehele huid rood is spreken we ook wel van erytrodermie. Een huiduitslag kan gepaard gaan met jeuk, pijn, branderigheid of soms met gevoelens van onwelbevinden, ziek –zijn en (hoge) koorts.

Een Brits onderzoek laat zien dat er voor de huidaandoening prurigo nodularis maar weinig geregistreerde medicijnen bestaan. Erg merkwaardig voor een ziekte die zoveel impact kan hebben voor de gedupeerden

Een beter begrip van de ontstaansmechanismen die betrokken zijn bij de behandeling van PN heeft geleid tot de ontdekking van nieuwe behandelingen voor PN. In december 2022 is de biological dupilumab goedgekeurd voor de behandeling van volwassenen met PN. Dupiumab remt de ontstekingseiwitten interleukine 4 en 13, eiwitten die belangrijk zijn bij het ontstaan van de jeukende bulten. Eén van de voorwaarden voor artsen om dit middel voor te schrijven is echter dat er eerst aangetoond moet worden dat de patiënt minimaal 1 conventioneel middel moet hebben geprobeerd. En hier wringt dus de schoen: meestal betreft dit een middel die dus niet officieel goedgekeurd is voor behandeling van PN en die ook substantiële gezondheidsrisico’s kan geven, zoals lever-en nierfunctiestoornissen.

De auteurs pleiten voor een versoepeling van de vergoedingsregels voor het voorschrijven van deze nieuwere en doelgerichtere medicijnen.