Behandeling van Eczeem met Witte Puntjes - Effectieve Oplossingen en Tips

Wat kan ik zelf doen bij zomergist?

• Droog uw huid goed af.
• Trek schone kleren aan als uw kleren nat zijn door zweten.
• Als u zich tegen de zon wilt beschermen, gebruik dan een zonnebrand-crème waarin weinig vet of olie zit.

Zomergist gaat vanzelf over. U hoeft het niet te behandelen.

Als u de vlekjes toch wilt behandelen, kunt u een speciale shampoo of crème op de huid smeren. Hierdoor gaat de gist dood. Er komen dan geen nieuwe vlekjes meer bij. De jeuk en de schilfertjes gaan weg. De vlekjes blijven meestal nog lang te zien op uw huid, ook na de behandeling.

Veel vlekjes

Als u veel vlekjes heeft, kunt u shampoo met seleensulfide op uw huid smeren. U kunt dit zonder recept bij de drogist of apotheek kopen.

• Meng een beetje shampoo met wat water.
• Smeer dit met een washandje op de huid, alleen op de plekken waar de vlekjes zitten. Smeer de shampoo niet in uw gezicht, op uw geslachtsdelen of op wondjes.
• Laat de shampoo 10 minuten op uw huid zitten. Spoel de shampoo daarna goed af, bijvoorbeeld onder de douche.
• Doet dit 1 keer per dag, en doe dit 7 dagen lang.

Weinig vlekjes

Als u weinig vlekjes heeft, kunt u kiezen om shampoo met seleensulfide te gebruiken of om te smeren met een crème tegen gisten en schimmels. Bijvoorbeeld terbinafine op de huid , miconazol op de huid of clotrimazol op de huid . U kunt deze crèmes zonder recept kopen bij de drogist of apotheek.

• Smeer de crème op de vlekjes en 2 centimeter rondom de plekken.
• Terbinafine-crème smeert u 1 keer per dag, doe dit 2 weken lang.
• Miconazol-crème en andere crèmes smeert u 1 of 2 keer per dag, doe dit 2 weken lang.

Als de vlekjes niet weggaan

Helpt smeren met shampoo of crème niet? En heeft u veel last? Dan kunt u kiezen om pillen tegen gisten en schimmels te proberen. Meestal zijn dit pillen met de stof itraconazol . Uw huisarts kan u daarvoor een recept geven.

A. Witte puntjes door nagelbeschadiging

Het woord ‘beschadiging’ moet je in dit geval overigens niet te zwaar opvatten. In veel gevallen merk je zo’n beschadiging namelijk niet eens op, totdat er zich later een wit vlekje op je nagel vormt. Je nagel kan al licht beschadigen door een lichte stoot of doordat je nagel eventjes klem komt te zitten. Zelfs een iets te enthousiaste manicurebeurt kan al resulteren in witte puntjes op je nagels. Kinderen hebben vaak last van witte vlekjes en puntjes op hun nagels omdat ze veelvuldig nagelbijten (onychofagie). Dit verklaart overigens ook direct waarom witte vlekjes vaker voorkomen op je vingernagels dan op je teennagels. Een breuk, scheur of deuk in de nagelmatrix is al met al de vaakst voorkomende directe / primaire oorzaak van witte stipjes, puntjes of plekjes in het nageloppervlak.

De medisch-wetenschappelijke term voor witte vlekjes en puntjes op je nagels is ‘‘leukonychie’ oftewel ‘leukonychia’. Hoewel deze indicatie doorgaans dus geen kwaad kan omdat het om een simpele beschadiging gaat, bestaan er een aantal varianten van leukonychie die gekoppeld kunnen worden aan een andere oorzaak. In beginsel zijn er vier vooraanstaande oorzaken van ogenschijnlijk onverklaarbare witte vlekjes of puntjes op het nageloppervlak, namelijk:

1. Leukonychia Partialis

2. Leukonychia Punctata

3. Leukonychia Striata

In geval van leukonychie striata oftewel ’transverse leukonychie’ ontstaan horizontale streepjes of lijntjes (‘striae’) op het nageloppervlak. Met name vrouwen hebben hier veelvuldig mee te kampen omdat de gemiddelde vrouw haar nagels langer laat groeien dan de doorsnee man, waardoor de nagels vaker omklappen c.q. ombuigen. Overigens kunnen witte streepjes of lijntjes op het nageloppervlak evengoed het gevolg zijn van een overenthousiaste of ietwat agressieve manicure .

Bij deze vorm van leukonychia zijn er witte ‘ringen’ op je nagel zichtbaar die parallel lopen aan je nagelbed. Mogelijke oorzaken zijn o.a. metaalvergiftiging, chemotherapie ter behandeling van kanker, levercirrose, en zwaarder letsel aan de nagel, hoewel er ook vaak geen eenduidige oorzaak wordt gevonden en de symptomen uiteindelijk vanzelf weer verdwijnen.

Wat is het atopisch syndroom?

Het atopisch eczeem vormt een onderdeel van het “atopisch syndroom” . Hieronder vallen ook astma (benauwdheid en piepen), hooikoorts (verstopte neus, tranende ogen, niezen) en voedingsallergie (bijvoorbeeld voor pinda’s of noten) Vaak heeft de patiënt één of meerdere familieleden met één of meerdere van deze vier ziektebeelden. Het is inmiddels duidelijk dat een kind met atopisch eczeem ook later klachten kan krijgen van hooikoorts, astma of voedingsallergie. Andersom is het ook mogelijk. Een kind die op jonge leeftijd al symptomen heeft van hooikoorts of astma kan later ook eczeem ontwikkelen.

1. ERFELIJKHEID

Atopisch eczeem is genetisch bepaald en kan daarom niet worden genezen. De aanleg voor atopisch eczeem wordt erfelijk overgedragen en kan al snel na de geboorte tot uiting komen. Studies tonen aan dat er niet één maar meerdere genen (= dit zijn stukjes erfelijk materiaal gelegen op de chromosomen ) gerelateerd zijn aan het ontstaan van atopisch eczeem. Zeker één deze genen is betrokken bij de opbouw van de huid barrière. Andere genen spelen een rol bij het ontstaan van het overgevoelig afweersysteem bij eczeem.

Mutatie filaggrine eiwit. Een deel van de patiënten met atopisch eczeem heeft een mutatie in het gen die verantwoordelijk is voor het aanmaken van filaggrine eiwit. Filaggrine ( oftewel: filament aggregating protein) heeft een belangrijke rol in de functie van de huid barrière. Filaggrine speelt een belangrijke rol in het dicht houden van de huid en ook als natuurlijke bevochtiger van de huid (zogenaamde “natural moisturizer) . Bij mutaties in dit gen ontstaat een droge huid en een verslechterde huidbarrière. De huid is hierdoor constant “lek”. Door dit verstoorde huid barrière kunnen bacteriën en virussen gemakkelijker van buitenaf de huid binnendringen maar vice versa ook water en voedingstoffen van binnenuit naar buiten ontsnappen. Waarschijnlijk hebben mensen met atopisch eczeem ook mutaties in andere genen die ook andere huidbarrière eiwitten aanmaken, maar dit wordt momenteel nog onderzocht. Verder zijn er aanwijzingen dat dit defect in de huidbarrière een ontstekingsreactie uitlokt bij eczeem, wat de klachten van roodheid, zwelling en jeuk kan verklaren. Het afweersysteem probeert hiermee het defect in de huid dus op te lossen maar veroorzaakt tegelijkertijd juist meer problemen voor de persoon met eczeem.

Welke vormen van huiduitslag zijn er ?

HUIDUITSLAG DOOR INFECTIEZIEKTE

2. Bacteriële infecties

• krentenbaard
• folliculitis
• syfilis
• staphylococcal scalded skin syndrome
• meningokokken uitslag

3. Andere huidinfecties

HUIDUITSLAG DOOR HUIDONTSTEKING

Huiduitslag kan ook optreden in het kader van een ontstekingsziekte van de huid, waarbij het afweersysteem ontspoord is (bijv een allergie) of tegen de eigen huid gekeerd is (auto-immuunziekte). Voorbeelden zijn

HUIDUITSLAG DOOR GENEESMIDDELEN

Veel geneesmiddelen kunnen na gebruik huiduitslag en jeuk geven. De meeste beruchte middelen zijn antibiotica, zoals amoxicilline. Andere middelen die relatief vaak huiduitslag geven zijn NSAIDs (zoals aspirine, ibuprofen en diclofenac), epilepsie medicijnen ( zoals carbamazepine) en hartmedicijnen ( zoals beta blokkers en cholesterolverlagers). Lees meer hierover in de speciale folder “Allergie voor geneesmiddelen”.

Hoe ziet blaasjeseczeem eruit ?

We zien sterk jeukende heldere blaasjes en soms zelfs grote blaren in de handpalmen, tussen de vingers en/of voetzolen en tenen. Er worden 4 klinische vormen onderscheiden.

1. Acute vormen
– Pompholyx. Acute ontstane “uitbraak” van stevige blaasjes en blaren aan de handpalmen, zijkanten van de vingers en soms ook aan de voetzolen. Meestal is het beeld symmetrisch. Meestal voorafgegaan door jeuk- of zelf pijnklachten. Kleinere blaasjes vloeien samen tot grotere blaren. Binnen 2 tot 3 weken drogen de blaasjes en blaren in waarbij de huid flink gaat vervellen. Deze vorm wordt vaak gezien bij (jonge) volwassenen en minder bij ouderen. Ook treedt het vaker op in de lente- en zomermaanden.
– “Ide” reactie op een huidinfectie. Rode jeukende blaasjes aan de zijkanten van de vingers en handpalmen als een uiting van een overgevoeligheidreactie op een infectie elders in de huid. De bekendste voorbeeld is een schimmelinfectie aan de tenen of voet (= zwemmerseczeem). Ook een ernstige schimmelinfectie aan de voeten op zich kan hierbij eruitzien als blaasjeseczeem.
De acute vormen kunnen gecompliceerd worden door een bacteriële infectie waarbij zelfs een wondroos kan ontstaan. De patiënt klaagt dan over meer pijn en er ontstaan puskopjes en gele korstjes. Bij wondroos is er roodheid, pijn, zwelling aan het aangedane gebied en eventueel koorts.