Voor 16:00 besteld: dezelfde dag verzonden
Gratis verzending vanaf € 75
Klantenservice met jaren ervaring
Gratis sample bij je bestelling!
Blog

Huiduitslag na zwemmen in open water - Oorzaken, Symptomen en Behandelingen

Wat doet water met eczeem?

Het feit dat water de huid uitdroogt hoeft natuurlijk niet te betekenen dat je met eczeem niet meer kunt zwemmen. Zelfs jij wil eindelijk weer eens een bommetje maken in het zwembad, maar het is dan wel fijn als je huid na afloop nog fijn aanvoelt en er goed uitziet. Hanteer daarom deze tips wanneer je een bezoekje brengt aan het strand of het zwembad, zodat je de kans op (het verergeren van) eczeem kunt verminderen.

1. Verzorg je huid

Staat het dagje zwemmen al in je agenda? Begin dan een week van tevoren al met het extra verzorgen van je huid. Als jouw huid al droog en geïrriteerd is voordat je gaat beginnen met zwemmen, dan vergroot je de kans om dit te verergeren.

De dag van het zwemmen kun je je huid het beste insmeren met een vette crème. Je voelt bijna als een glibberige vis wanneer je net in het water springt, maar dit is een heel fijn beschermlaagje voor de huid. Op het strand kun je daarentegen het beste gaan voor een vochtinbrengende crème die niet te vettig is, omdat anders het schurende zand aan je lichaam blijft kleven.

2. Droog jezelf af

Hoe verleidelijk het soms ook is om na het zwemmen meteen op je handdoek te gaan liggen, het is beter om eerst jezelf af te spoelen. Ga minimaal 30 seconden onder de douche staan en dep jezelf vervolgens droog met een zachte handdoek. Stop deze handdoek wanneer je op het strand bent meteen terug in je tas, zodat hij zandvrij blijft en smeer je direct na het afdrogen in met zonnebrand.

Bij een bezoekje aan het strand is het belangrijk dat je je handdoek zoveel mogelijk zandvrij houdt. Dit kun je bijvoorbeeld doen door op een bedje te liggen en je handdoek geregeld uit te kloppen. Gelukkig is het zand van je huid verwijderen heel gemakkelijk als de huid droog is.

3. Afspoelen en verzorgen

Als de dag erop zit spring je weer onder de douche. Je reinigt de huid met een verzorgend doucheproduct, zoals bijvoorbeeld een douche olie en dept de huid weer droog met een handdoek. Vervolgens kun je je huid gaan verzorgen: de plekjes met eczeem smeer je in met hormoonzalf en de rest van het lichaam met een vette zalf.

7 tips voor zwemmen in open water

Wij schrijven onze teksten en reviews als onafhankelijke partij. Daarbij maken we soms gebruik van affiliate links. Meer hierover lees je in ons advertentiebeleid.

3…2…1… de triathlon start eindelijk. Het moment waar je al een poos naar toe hebt geleefd. Je zit vol met adrenaline, je gaat beginnen met het zwemonderdeel. Tijdens het trainen heb je zoveel mogelijk getraind, maar tijdens de wedstrijd is het toch allemaal anders. Er zwemmen meerdere mensen om je heen en er is geen zwarte lijn om te volgen, die je in het zwembad wel hebt. Het zwemmen in open water zorgt bij veel triatleten voor stress en angst. Met een klein beetje oefening, wat tips en trucs, kun je een stuk zekerder het water in gaan en ook nog eens wat sneller uit het water zijn! Wij hebben 7 tips op een rij gezet voor beginners en (aspirant) triatleten die moeite hebben met het zwemmen in open water.

Lees ook:

Leptospirose

Leptospirose is een verzamelnaam voor onder meer de ziekte van Weil en modderkoorts. Deze ziektes ontstaan door bacteriën die leven in de urine van ratten en muizen. De dieren urineren in het water, waardoor de bacterie vrij spel heeft. Vooral in lauw, weinig stromend water is de kans groot dat de bacterie aanwezig is. Honden en mensen worden ziek door het zwemmen in besmet water. Besmetting zorgt voor griepachtige verschijnselen. Symptomen zijn onder andere plotseling opzettende hoofdpijn, koorts, spier- en gewrichtspijnen, overgevoeligheid voor licht, misselijkheid en braken. De ziekte van Weil geeft veelal ernstige verschijnselen, die tot in 20 procent van de gevallen een dodelijke afloop kunnen hebben, indien niet tijdig met de behandeling wordt begonnen.

Wie na het zwemmen last heeft van diarree, kan in aanraking zijn gekomen met de parasiet cryptosporidium. De parasiet produceert cysten, een soort eitjes, die uitgepoept worden door mensen en herkauwers. Als mest in het zwemwater terecht komt, raakt ook dat besmet.

Nadat men besmet is, duurt het twee tot vijf dagen voor de cysten in de ontlasting verschijnen. Deze blijven gemiddeld acht tot veertien dagen aanwezig in de ontlasting. Slachtoffers kunnen last krijgen van hevige buikkrampen en een (waterdunne) diarree. Daarnaast behoren ook misselijkheid, braken, algehele zwakte en lichte koorts tot de mogelijke klachten.

Zwemmen in rivieren

Vele mooie strandjes bevinden zich langs de grote rivieren. Heel aantrekkelijk dus om daar te zonnen, te picknicken en te wandelen. En op warme dagen is het dan heel verleidelijk om verkoeling te zoeken in het rivierwater. Maar dat is helaas gevaarlijk. Niet alleen vanwege onbetrouwbaarheid van de waterkwaliteit, maar vooral vanwege het verdrinkingsgevaar.

Dit zijn de risico's van zwemmen in grote rivieren en langs de oever tussen de kribben:

  • door plaatselijk sterke stroming kunnen zwemmers worden meegevoerd of in een draaikolk terechtkomen.
  • scheepvaart maakt het zwemmen gevaarlijk, omdat de schipper de zwemmers slecht kan zien. Bovendien gaan de schepen vaak sneller dan gedacht en door zuiging kunnen mensen juist naar een schip worden toegetrokken
  • de waterbodem bij de oever is soms verraderlijk steil. Ook kunnen er onverwacht diepe kuilen voorkomen
  • door het vaak troebele water vallen obstakels en kuilen niet op, zodat zwemmers zich kunnen bezeren of verwonden
  • de watertertemperatuur in rivieren is vaak een stuk kouder dan elders, waardoor de kans op kramp groter is
  • de kwaliteit van het water is onbetrouwbaar en soms sterk wisselend. Door lozingen van bijvoorbeeld rioolwaterzuiveringsinstallaties zitten er te veel (ziekteverwekkende) bacteriën en virussen in het rivierwater. De kans om ziek te worden van het rivierwater is dan ook aanzienlijk.
    Omdat het rivierwater niet wordt aangemerkt als zwemwater vindt geen onderzoek naar de zwemwaterkwaliteit plaats. Dat gebeurt dus wel bij de officieel aangewezen zwemplaatsen. Wanneer het geen officiële zwemwaterlocatie is dan wordt afgeraden daar te gaan zwemmen vanwege je veiligheid en gezondheid.

Zwemmersjeuk

Zwemmersjeuk ( swimmer’s itch ) is een sterk jeukende huiduitslag die veroorzaakt wordt door een allergische reactie tegen bepaalde parasieten die in oppervlaktewater kunnen voorkomen. Het zijn de larven van wormachtige parasieten van het geslacht Trichobilharzia (zoals Trichobilharzia ocellata) die eigenlijk vogels als gastheer hebben en die in de zomermaanden soms massaal in het water van plassen en kanalen kunnen voorkomen. De larven komen vrij uit de tussen-gastheer van de parasieten: een zoetwaterslak. Wanneer de minuscule larven op de huid van zwemmers terecht komen ontstaat, na het opdrogen van het water op de huid, een afweerreactie van de huid.

Er ontstaat een (meestal) groot aantal rode jeukende bultjes verspreid over de huid. Omdat het even duurt voordat de afweerreactie op gang komt begint de reactie vaak pas enkele uren na het zwemmen. De afwijkingen variëren van rode vlekjes, tot bultjes en soms zelfs kleine blaartjes. De huid die is afgedekt door zwemkleding is vaak minder of in het geheel niet bij het proces betrokken.

Zwemmen in open water

Door het warme weer verslechtert de kwaliteit van het buitenwater. Daarom kun je het beste alleen buiten zwemmen op officiële zwemlocaties, waar het water is gecontroleerd. Heb je buiten gezwommen en daarna gezondheidsklachten? Hier staan de belangrijkste adviezen op een rij.

Slakjes in het water kunnen zwemmersjeuk veroorzaken. Er komen dan rode bultjes op de huid en er ontstaat jeuk. De huiduitslag verdwijnt na ongeveer vijf dagen.

Drijvende algenlagen kunnen blauwalgen bevatten, die giftig zijn voor de mens. Blauwalgen zijn eigenlijk bacteriën. Ze zweven als groene of blauwe slierten of slijmerige proppen in het water. Als je hebt gezwommen in water met blauwalgen, kun je last krijgen van jeuk en huiduitslag. Ook kun je last krijgen van hoofdpijn, misselijkheid, diarree, koorts, een zere keel, oorpijn, oogirritaties, loopneus of gezwollen lippen. De klachten gaan na ongeveer 5 dagen vanzelf over.

De ziekte van Weil wordt verspreid via de urine van ratten. De besmetting gaat via de mond, neus en ogen. Ook door een wondje kun je worden besmet. Hoe merk je dat je de bacterie hebt opgelopen? De verschijnselen lijken op griepverschijnselen: acute hoge koorts, koude rillingen, hoofdpijn, rugpijn en spierpijn (kuiten). Deze verschijnselen ontstaan vijf tot veertien dagen na de besmetting.

  • Bacteriën, virussen en parasieten

Misselijkheid, braken, koorts en diarree kunnen optreden na het inslikken van water. De verschijnselen duren over het algemeen enkele dagen tot hooguit een week. Mensen met een verminderd immuunsysteem kunnen blijvende klachten of ernstiger vormen van maag- en darmstoornissen oplopen.
Deze maag- en darmstoornissen komen meestal door een virus, een parasiet of een bacterie. Deze komen meestal niet van nature in het water voor, maar komen in het water terecht via lozingen van rioolwater of mest. Zwemmers brengen ze ook zelf me

Voor 16:00 besteld: dezelfde dag verzonden
Gratis verzending vanaf € 75
Klantenservice met jaren ervaring
Gratis sample bij je bestelling!