Winkelwagen
U heeft geen artikelen in uw winkelwagen
Via de Doktr-app spreek je snel met een erkende huisarts via video, zonder afspraak. De huisartsen kunnen je helpen met begeleiding en beoordeling van de symptomen. Indien nodig kunnen ze je doorverwijzen voor verder onderzoek en eventuele behandeling.
Als het vermoeden bestaat dat de kanker is uitgezaaid, wordt meestal een operatie uitgevoerd om de tumor te verwijderen. Meer onderzoeken en soms meer operaties kunnen nodig zijn om ervoor te zorgen dat er geen kanker achterblijft.
Hieronder volgen enkele voorbeelden van dergelijke onderzoeken en operaties:
De belangrijkste behandeling van de meeste huidgezwellen verloopt chirurgisch. Ook chemotherapie, immuuntherapie, doelgerichte therapie en radiotherapie wordt toegepast voor maligne melanomen.
Een ingreep onder lokale verdoving vereist een of meerdere inspuitingen in de huid met een verdovingsmiddel. Doorgaans wordt hiervoor lidocaïne gebruikt. De inspuitingen gebeuren met een fijne naald en geven een kortstondig vervelend, branderig gevoel. Snel daarna wordt de huid ongevoelig voor pijn. Aanrakingsgevoeligheid blijft behouden, het is dus heel normaal dat je nog voelt dat er ‘iets gebeurt’ zonder dat je enige pijn voelt. De verdoving houdt na inspuiting gemiddeld 2 tot 3 uur aan.
Voordelen van lokale verdoving zijn (onder meer) dat je:
PDT (photodynamic therapy, fotodynamische therapie) is een selectieve methode voor het behandelen van premaligne en maligne huidafwijkingen.
De techniek gebruikt een stof die in crèmevorm op de te behandelen zone wordt aangebracht en die specifiek door de tumorcellen wordt opgenomen. Het product blijft drie uren onder verband inwerken. Nadien wordt de huid belicht met een fel rood licht waardoor de opgenomen stof geactiveerd wordt, die de tumorcellen beschadigt. De techniek is vooral geschikt voor oppervlakkige letsels (
Bij aktinische keratosen wordt vaak een ganse huidzone met het product ingesmeerd om de letsels zelf en hun vroege voorlopers in een specifiek gebied te behandelen.
Corticosteroïden voor de huid (‘hormooncrème of hormoonzalf’) worden al ruim 60 jaar gebruikt in de behandeling van vele soorten huidziekten. Corticosteroïden zijn afgeleid van een stof die bij mensen van nature in de bijnier worden geproduceerd. De introductie van deze geneesmiddelen zorgde ervoor dat veel huidaandoeningen die voordien nauwelijks te behandelen waren of alleen met patiënt-onvriendelijke medicijnen behandeld konden worden goed en eenvoudig te bestrijden waren. Wel bleek dat het gebruik van corticosteroïden kon leiden tot bijwerkingen. Deze bijwerkingen bleken afhankelijk van de sterkte van de cortiosteroidcrèmes.
Er zijn vele huidziekten waarbij hormoonzalf wordt voorgeschreven. Voorbeelden zijn eczeem en psoriasis.
Corticosteroïden worden voorgeschreven omdat zij werken tegen ontsteking en jeuk, twee verschijnselen die bij veel huidaandoeningen voorkomen.
Op grond van onderstaande kenmerken van het basaalcelcarcinoom adviseert uw arts u over de behandeling:
In de meeste gevallen zal een basaalcelcarcinoom onder plaatselijke verdoving operatief worden verwijderd. Andere behandelmogelijkheden zijn celdodende zalven (5-FU creme, Imiquimod), vloeibare stikstof, photodynamische therapie (PDT) en bestraling (radiotherapie). Uw dermatoloog kan uitleggen wat de voor- en nadelen zijn van de verschillende behandelingen. Bij de behandeling wordt gestreefd naar een optimaal cosmetisch resultaat en het behouden van de functie.
De symptomen van huidkanker kunnen verschillen afhankelijk van het type kanker. Het meest voorkomende symptoom is echter dat de huid op de een of andere manier is veranderd. De huid voelt bijvoorbeeld anders aan of ziet er anders uit dan voorheen.
Huidveranderingen die kanker kunnen veroorzaken zijn bijvoorbeeld:
Kanker in de vorm van knobbels, vlekken en moedervlekken kan onder andere hard, zacht of schilferig zijn. Ze kunnen gevoelig aanvoelen, pijnlijk zijn of bedekt met harde schubben, jeuken of bloeden.
Het extract verhoogde de ROS (reactive oxygen species oftewel reactieve zuurstofcomponenten) in de kankercellen, stimuleerde de apoptose signalering (celdood signalering) en verminderde de anti-apoptose signalering.
“De schade aan de melanoomcel voorkomt dat deze zich deelt in nieuwe cellen en begint in plaats daarvan een geprogrammeerde celdood, ook bekend als apoptose”, legt Nazim Nassar, co-auteur van het onderzoek, uit.
Hij verklaart ook dat de huidige klinische toepassingen van cannabis al angst-, chronische pijn- en epilepsiebehandelingen omvatten en dat studies zoals deze de kennis over cannabis en kanker vergroten.
“Dit is een groeiend gebied van belangrijk onderzoek omdat we cannabisextracten zo goed mogelijk moeten begrijpen, vooral hun potentieel om te functioneren als antikankermiddelen.” Vooral melanoom is gevoelig voor uitzaaiingen en is resistent tegen de huidige, beperkte behandelingen.
In de conclusie van het onderzoek roepen de onderzoekers op tot meer preklinische studies om beter inzicht te krijgen in de mogelijke toepassingen van bepaalde cannabinoïden als aanvulling op therapie, met name voor de ontwikkeling van medicijnen.