Wat Te Doen Tegen Eczeem aan de Binnenkant van de Elleboog?

Krabben

Eczeemplekken op de huid zijn droog, schilferend en ze jeuken enorm. Belangrijk is om op dat moment krabben te voorkomen. Het lijkt de jeuk even te verlichten, maar zorgt juist voor meer jeuk. Bovendien kan door veel krabben een ontsteking van de huid ontstaan, omdat bacteriën zich goed kunnen vestigen op een eczeemhuid. Ook in krabwondjes kunnen bacteriën gaan zitten. Je krijgt dan rode, oppervlakkige wondjes waar geel wondvocht uitkomt. Dit wondvocht droogt op tot gele korstjes. Als eczeem erger wordt, kunnen er ook blaasjes en blaren ontstaan.

Kinderen met een milde vorm van atopisch eczeem kunnen ook vage, witte plekken op de huid krijgen: in hun gezicht, maar soms ook op hun romp en of armen en benen. Dit staat bekend als pityriasis alba. Dat is een onschuldige aandoening van de huid die vaker voorkomt bij kinderen met een donkere dan met een lichte huid en die meestal met de jaren vanzelf verdwijnt.

Wat is erytrodermie ?

Erytrodermie betekent letterlijk “rode huid”. Dit is een bijzondere vorm van eczeem , waarbij de heftige ontstekingsreactie gepaard gaat met een massale verwijding van de bloedvaatjes in de huid. De GEHELE huid is rood, strak gepannen, warm, gezwollen, schilferend en erg jeukend. De patiënt voelt zich daarbij meestal ziek. Dit is een ernstige situatie, omdat door de bloedvatverwijding de patiënt veel vocht , eiwitten en mineralen dreigt te verliezen. Er bestaat een risico op uitdroging en acute nierfalen. Een patiënt met erytrodermie dient in een ziekenhuis te worden opgenomen en behandeld.

De aanleg om allergisch te reageren(= atopie) kan helaas niet worden behandeld. De behandeling is gericht om de symptomen van jeuk en eczeem te bestrijden. Atopisch eczeem kan dus niet worden genezen, een goede behandeling kan wel uw leven en/of dat van uw kind een stuk draaglijker maken. De keuze van behandelvorm is afhankelijk van de ernst, lokalisatie, en stadium van het eczeem, de aanwezigheid van complicaties en de leeftijd van de patiënt.

De behandeling van atopisch eczeem bestaat altijd uit 3 onderdelen:
A. Anti-eczeem behandeling
B. Huidverzorging
C. Beperken van allergene- en niet allergene prikkels

A. ANTI-ECZEEM BEHANDELING
Het anti-eczeem behandeling is afhankelijk van de ernst, lokalisatie, en stadium van het eczeem, de aanwezigheid van complicaties en de leeftijd van de patiënt. Er bestaan drie vormen: uitwendige behandeling (zalfjes), inwendige behandeling (pillen slikken) en lichttherapie.

1. Corticosteroïden. Deze stoffen remmen de ontsteking en de jeuk. Bestaat er een gering of matig ernstig eczeem, dan is gebruik van een zwak werkend corticosteroïd meestal voldoende. Wordt het eczeem ernstiger en chronischer dan kunnen sterker werkende corticosteroïden in een “pulsschema” worden gegeven. Een voorbeeld van een pulschema is 4 dagen in de week, achter elkaar, éénmaal daags aanbrengen en dan 3 dagen in de week, alleen een vette basiszalf. De sterkte van het corticosteroïd kan dan weer geleidelijk verminderd worden, zodra het eczeem rustiger wordt.
2. Teerzalven. Ook deze stoffen remmen de onsteking en de jeuk. Ze hebben als nadelen dat ze een sterke geur hebben en dat ze afgeven op kleding en beddengoed. De effectiviteit is echter minstens net zo goed als corticosteroïden. Voor intensieve teerzalftherapie is het soms nodig om patiënten voor een paar weken op te nemen in het ziekenhuis.
3. Bij infecties met bacteriën of schimmels kan men een desinfecterende, anti-bacteriële en/of anti-schimmelmiddel toevoegen. Voorbeelden zijn fusidinezuur, chlooorhexidine of betadinejodium.
4. De twee middelen tacrolimus en pimecrolimus werken ontstekingsremmend maar bevatten géén corticosteroïden. Bijwerkingen zoals het dunner worden van de huid zullen daarom met deze middelen niet optreden. Wel ontstaat er direct na het aanbrengen van deze stoffen een irritatie-reactie die echter voorbijgaand van aard is. Deze middelen kunnen zeer goed voor eczeem in het gezicht worden gebruikt.

Wat is de oorzaak van dyshidrotisch eczeem?

De oorzaak is, ondanks veel onderzoek, niet duidelijk. Er zijn wel verschillende ‘verdachte’ uitlokkende factoren die als mogelijke oorzaak worden genoemd. De meest bekende zijn:

aanleg voor constitutioneel eczeem
mensen die als kind veel last hebben gehad van constitutioneel eczeem (eczeem in de plooien van knieen en ellebogen en gezicht) of nog steeds dit eczeem hebben, zouden mogelijk een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van dyshidrotisch eczeem.

metalen in de voeding/ drinkwater
in sommige onderzoeken is bij mensen met een nikkelallergie een relatie gelegd tussen de inname van grote hoeveelheden nikkel en handeczeem. Ditzelfde geldt voor het metaal chroom. Bij een normaal dieet is een relatie tussen handeczeem en nikkel of chroom vrijwel uitgesloten.

schimmelinfecties
een schimmelinfectie (meestal aan de voeten) kan aanleiding geven tot een beeld van dyshidrotisch eczeem aan de handen. De manier waarop deze ‘reactie op afstand’ of autoeczematisatie ontstaat is nog niet geheel opgehelderd. Het loont echter zeker de moeite om in het geval van een dyshidrotisch eczeem aan de handen een lokale schimmelinfectie elders op het lichaam te behandelen, ook al geeft deze geen klachten.

onbekend
helaas wordt, ondanks adequaat onderzoek, bij 80% van de mensen met een dyshidrotisch handeczeem nooit een oorzaak van het eczeem gevonden.

Tennisarm / tenniselleboog = pijn in de elleboog

Een tenniselleboog oftewel tennisarm behoort tot de meest voorkomende elleboogaandoeningen ter wereld. Dit type elleboogletsel is bij lange na niet altijd het gevolg van tennissportbeoefening, de indicatie komt evengoed voor bij niet-tennissers. Behalve een tennisblessure kan een tenniselleboog ook allerlei andersoortige eleboogletsels behelzen. Een tennisarm staat ook wel bekend als:

• Epicondylitis lateralis humeri
• Laterale epicondylalgie (LE)
• Backhand + forehand tenniselleboog
• Laterale ‘tendinose’, ‘tendinosis’ of ‘tendinopathie’
• ‘Tennis Elbow’

De spieren waarmee we onze pols en vingers strekken, worden ook wel de ‘onderarm-extensoren’ of ‘pols-extensoren’ genoemd, het gaat om de buitenste onderarmspieren. In feite bestaan er vijf verschillende tennisarmtypen (waarvan type 2 en type 5 –veelal gelijktijdig– het vaakst voorkomen) die allemaal gerelateerd zijn aan deze strekspieren in de onderarm, namelijk:

• Type 1: ontsteking van de (pezige) aanhechting van de ‘musculus extensor carpi radialis longus’ (peesontsteking / tendinitis)
• Type 2: Ontsteking van het botvlies bij de aanhechting van de ‘musculus extensor carpi radialis brevis’ (botvliesontsteking / periostitis)
• Type 3: ontsteking van de aanhechtingspees van de ‘musculus extensor carpi radialis brevis’ (peesontsteking)
• Type 4: ontsteking van de spierbuikvan de ‘musculus extensor carpi radialis brevis’ (spierontsteking / myositis)
• Type 5: ontsteking van het beenvlies / periost bij de peesaanhechting van de ‘musculus extensor digitorum communis’ (peesontsteking)

Wat zijn de mogelijke complicaties van atopisch eczeem ?

Doordat de huidbarriére bij atopisch eczeem minder goed werkt en daardoor de huid vaak stuk is ontstaan er gemakkelijker infecties.

• Bacteriële infecties. Er ontstaat een plotselinge verergering van het eczeem, met pusvorming en korstjes. De roodheid en zwelling kan daarbij toenemen. In sommige gevallen kan er zelfs een erysipelas ontstaan. Bij atopisch eczeem spelen de Stafylokokken bacteriën een belangrijke rol. Het blijkt dat in 90% van de gevallen deze bacterie uit de huid van atopische patiënten is te kweken. Lees meer : Stafylokokken infecties van de huid
  
• Virus infecties. De meest beruchte is het “eczema herpeticum”. Dit betreft een infectie met het herpes simplex virus (HSV). Hierbij zien we snel uitbreidende heldere, later pussige blaasjes, die vaak in groepjes bij elkaar liggen, overgaand in korstjes en schaafwondjes. Bij een eerste infectie met HSV is er ook vaak koorts, algemeen onwelbevinden en gezwollen lymfeklieren.
• Andere minder ernstige complicaties zijn: puistjes (folliculitis), schimmelinfecties, wratten en waterwratten (mollusca).