Winkelwagen
U heeft geen artikelen in uw winkelwagen
Het plaveiselcelcarcinoom (verder afgekort als “PCC”) vormt ongeveer 10% van alle vormen van huidkanker die uw huidarts op het spreekuur ziet. Een andere medische term is “ spinocellulair carcinoom” (populairder gezegd het “spino”). Naar schatting worden er jaarlijks in Nederland meer dan 10.000 gevallen met een PCC ontdekt. Het PCC groeit sneller dan het basaalcelcarcinoom (verder afgekort als “BCC”). Wanneer het PCC niet behandeld wordt kan deze huidkanker wel uitzaaien. De tumor zal dan het eerst uitzaaien naar de lymfeklieren. Het PCC is daardoor kwaadaardiger dan het BCC. Indien dit carcinoom echter op tijd wordt behandeld is de prognose gunstig.
Deze vorm van huidkanker komt vooral voor bij de oudere persoon, vanaf de leeftijd van 60 jaar. Bij blanke personen die langdurig in tropische gebieden hebben gewoond kan PCC reeds op jongere leeftijd optreden. PCC komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.
“Als dermatoloog doe ik niet anders dan de hele dag naar huidplekjes kijken. Voor mij is het dus makkelijk praten, want mijn oog is getraind op het snel herkennen van de vreemde eend in de bijt.” Dermatoloog Jan-Gert geeft je tips die hij mensen in de spreekkamer ook geeft.
Kom je vaak in de zon, ben je als kind regelmatig verbrand, heb je een lichte huid of heb je wel eens afwijkende huidplekjes gehad? Bekijk dan eens per 3 maanden kritisch je lichaam. Controleer of er nieuwe plekken bij gekomen zijn of dat bestaande plekken zijn veranderd. Als je een donkere huid hebt of altijd goed hebt gesmeerd met zonnebrand is regelmatige zelfcontrole minder nodig.
Let bij de controle vooral op de volgende plekken:
Misschien wel de belangrijkste tip: heb je verdachte plekjes of twijfel je, bezoek dan je huisarts of behandelend dermatoloog.
Huidkanker is vaak goed te behandelen, mits je er op tijd bij bent. Ga daarom naar de huisarts wanneer je huidkanker denkt te herkennen. Met een verwijzing van je huisarts kun je op korte termijn, meestal binnen een week, terecht bij DC Klinieken Groningen, Almere, Den Haag, Lairesse (Amsterdam) of Voorschoten. Maak op deze pagina een afspraak.
Het identificeren is niet zo evident. Afhankelijk van het type zijn er verschillen in de kenmerken en bovendien kunnen de symptomen ook individueel verschillen tussen personen.
Basaalcelcarcinomen kan je voornamelijk herkennen aan het gladde, glazige uiterlijk. Vaak komt dit type huidkanker voor in het aangezicht en uit het zich in een traag groeiend knobbeltje dat na een tijd een zweertje wordt omringd door een gladde rand. Vaak voelt het zweertje vochtig en zit er een korstje op dat zeer gemakkelijk opengaat. Wanneer een basaalcelcarcinoom op de romp voorkomt, zal het meer lijken op een eczeemplekje.
Plaveiselcelcarcinomen komen vooral voor op hetaangezicht, de rug van de handen en de nek. Dit zijn plaatsen die veel in de zon komen en daardoor gevoeliger zijn voor huidkankerplekjes. Meestal uit het zich in een rozerood bultje met een schilferend korstje. Wanneer dit korstje verdwijnt, rest er een zweertje. Het verschil tussen de twee zit hem in de parelmoeren glans die zo karakteristiek is aan een basocellulair carcinoma. Een plaveiselcelcarcinoom heeft dit niet.
Premaligne afwijkingen van de huid kunnen ook uitgroeien tot huidkankerplekjes. Deze afwijkingen kan je herkennen aan keratose. Dit is een plekje op de huid dat lijkt op een wrat of een eczeemplek en die rasperig of ruw aanvoelt. Het kan ook uitgroeien tot een wondje wanneer je eraan krabt.
Afhankelijk van de plaats en grootte van de huidkanker, zal de huidspecialiste beslissen om het plekje chirurgisch te verwijderen, te bevriezen of weg te branden. Andere behandelingen kunnen fotodynamische therapie, lokale chemotherapie en immunotherapie zijn. Bij fotodynamische therapie maken ze de kwaadaardige huidcellen gevoelig voor licht waardoor ze afsterven. Lokale chemotherapie maakt gebruik van celdelingsremmende en celdodende crèmes. Immunotherapie stimuleert het afweersysteem om de kankercellen te verwijderen.
De kwaadaardige veranderingen ontstaan in de cellen van de opperhuid.Er zijn een aantal risicofactoren bekend voor het verkrijgen van een PCC: