Winkelwagen
U heeft geen artikelen in uw winkelwagen
Toxische Epidermale Necrolyse (afgekort TEN) is een zeldzame aandoening waarbij grote delen ( > 30%) van de huid en slijmvliezen loslaten. Geschat wordt dat 1 op de 200.000 mensen er per jaar door worden getroffen. Voor Nederland betekent dat een aantal van ongeveer 80 per jaar. Een andere naam voor TEN is ook wel het syndroom van Lyell. TEN wordt ook beschouwd als de meest ernstige vorm van de huidaandoening genaamd erythema exsudativum multiforme (EEM).Hierbij bestaat er een indeling naar de percentage van de huid die loslaat:
1. EEM minor. Beperkte vorm, slijmvliezen meestal niet aangedaan
2. EEM major. Uitgebreide vorm, waarbij 2 of meer slijmvlies gebieden zijn aangedaan (m.n. mond, ogen, geslachtsdelen, anus).
Afhankelijk van het percentage van het lichaamsoppervlak dat is aangedaan wordt EEM major ingedeeld in:
< 10% : wordt Stevens Johnson syndroom (SJS) genoemd
10-30%: overlapsyndroom SJS met toxisch epidermale necrolyse (TEN)
> 30%: TEN
Zur Therapie von Patienten mit Stevens-Johnson-Syndrom kommen unterschiedliche Verfahren in Frage. Im Fokus der Therapiemaßnahmen steht in allen Fällen die Beseitigung der primären Reaktionsursache. Die Ursache liegt meist in Medikamenten, die während der letzten Wochen gegeben wurden. Die Medikamente sollten zeitnah abgesetzt oder ausgetauscht werden.
Mykoplasmen-Infektionen müssen ebenfalls in ursächlichem Zusammenhang mit dem Syndrom betrachtet werden. Derartige Infektionen werden mit Tetracyclinen oder Makrolid-Antibiotika behandelt. Antibiotika sind im Falle von infizierten Kindern vorzuziehen. Glukokortikoide sind in ihrer Wirksamkeit im Kontext des Stevens-Johnson-Syndroms umstritten und werden aufgrund der erhöhten Mortalitätsrate nicht gegeben.
Insbesondere Patienten mit Mund- und Rachensymptomen erleiden nach aktuellen Studien im Rahmen einer Kortikoid-Behandlung leichter Infektionen des Atemtrakts. Neben der Kortikoidgabe ist auch die Immunglobulingabe gefährlich. Großflächige Ablösungen der Haut werden nach den Therapieregeln für Verbrennungspatienten behandelt.
Zu den wichtigsten Schritten zählen in diesem Zusammenhang intensivmedizinische Maßnahmen zum Flüssigkeitsausgleich, Eiweißausgleich und Elektrolytausgleich- Daneben ist für schwere Fälle eine permanente Herz-Kreislaufüberwachung indiziert. Dasselbe gilt für Infektionsprophylaxe. Falls die Nahrungsaufnahme der Patienten wegen der Läsionen gestört ist, erfolgt parenterale Ernährung. Zur lokalen Therapie sind desinfizierende Lösungen und feuchte Umschläge angezeigt.
Behandeling voor het Stevens-Johnson-syndroom moet gebeuren in het ziekenhuis en begint meestal met het stoppen met het gebruik van medicatie die niet essentieel is voor de behandeling van een chronische ziekte, omdat het de symptomen van het syndroom kan veroorzaken of verergeren.
Tijdens een ziekenhuisopname kan het ook nodig zijn om serum rechtstreeks in de ader te injecteren om het vocht dat is verloren door het gebrek aan huid op de verwondingsplaatsen te vervangen. Om het risico op infectie te verminderen, moeten huidwonden bovendien dagelijks door een verpleegkundige worden behandeld.
Om het ongemak van de laesies te verminderen, kunnen koudwaterkompressen en neutrale crèmes worden gebruikt om de huid te hydrateren, evenals de inname van medicijnen die door de arts zijn beoordeeld en voorgeschreven, zoals antihistaminica, corticosteroïden of antibiotica..
Lees meer informatie over de behandeling van het Stevens-Johnson-syndroom.