Huiduitslag bij lupus - Symptomen, Oorzaken en Behandeling

Lupus komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen

Vrouwen tussen 20 en 50 jaar lijden meer dan mannen aan deze zeldzame inflammatoire bindweefselziekte. Door ontstekingsprocessen wordt het bindweefsel dikker en hopen zich meer eiwitlichamen (collageen) op in de huid en inwendige organen. Dit leidt tot vaatvernauwing, vochtophoping en doorbloedingsstoornissen. Hun stofwisseling en organen worden steeds meer verstoord. De oorzaken van dit progressieve ziekteproces zijn nog grotendeels onbekend.

De arts zal je handen en vingers zorgvuldig onderzoeken. Vooral schade aan je vingertoppen is belangrijk. Bloedonderzoek toont speciale antilichamen aan. Röntgenfoto’s van de handen kunnen tekenen van botafbraak vertonen en slokdarmafbeeldingen kunnen erop wijzen dat de wand van de slokdarm hard is geworden. Als de arts overmatige verdikking en verharding van de pezen voelt, voelt of hoort hij soms licht gekraak.

Bij twijfel is er ook een huidmonster (biopsie) nodig voor een nauwkeurige diagnose. Om informatie te krijgen over de ernst en het stadium van de ziekte, onderzoekt de arts ook de inwendige organen. Dit wordt gedaan met behulp van urinemonsters, cardiale echocardiografie (echocardiografie) en een longfunctietests. De huisarts zal voor diagnose en therapie een reumatoloog en dermatoloog raadplegen.

Dermatomyositis

Dermatomyositis is een zeldzame auto-immuun aandoening die gekenmerkt wordt door ontsteking van de huid en spieren (dermato = huid, myo = spier =, itis = ontsteking). Deze ziekte is nog zeldzamer dan SLE of systemische sclerodermie. Volgens diverse studies zou tussen de 0.5 en 8 per 100.000 mensen eraan lijden. Vrouwen zijn twee keer zo vaak aangedaan dan mannen. Dermatomyositis komt ook voor bij kinderen, naar schatting 1.9 per miljoen kinderen onder de 16 jaar. Hierbij komt de ziekte 5 keer vaker voor bij meisjes dan bij jongens. Bij volwassenen begint de ziekte zich voor het eerst tussen de 40 ste en 60 ste jaar te openbaren, bij kinderen gebeurt dit meestal al vóór de tiende jaar. Dermatomyositis komt voor bij alle rassen van de wereld.

De precieze oorzaak van dermatomyositis is onbekend. Wel zijn er vele mogelijke theorieën bekend rondom het ontstaan van deze aandoening

Diagnose

Behandelaar
De centrale behandelaar is de reumatoloog of internist/klinisch immunoloog (al dan niet in opleiding) die indien nodig samenwerkt met andere specialisten, zoals dermatologen, longartsen, nefrologen of neurologen. Tevens worden SLE patiënten soms gezien door één van onze verpleegkundig reumaconsulenten.

Medicatie
SLE is goed te behandelen maar niet te genezen. De huidige medicijnen zijn namelijk goed in staat om de ziekte te onderdrukken. De meest gebruikte medicijnen zijn ontstekingsremmende pijnstillers (paracetamol en naproxen) en ontstekingsremmende medicatie (prednisolon, azathioprine, mycofenolaat mofetil, methotrexaat, cyclofosfamide en nog enkele minder vaak voorgeschreven medicatie).

In principe zal elke SLE patiënt starten met hydroxychloroquine (Plaquenil), omdat het de ziekteactiviteit op de langere termijn goed onderdrukt en bovendien werkzaam is tegen vele klachten, zoals de huidafwijkingen en gewrichtsklachten.

De keuze van medicatie is echter altijd gebaseerd op de individuele patiënt, afhankelijk van de klachten en de ernst van deze klachten.

Het verloop van de ziekte kan van patiënt tot patiënt verschillen. Meestal wisselen actieve en rustige periodes zich af. Het kan ook voorkomen dat de ziekte volledig rustig blijft na een zeer actieve start. Het is dan wel eerst nodig om meerdere jaren medicamenteus te behandelen.

Niet-medicamenteuze behandeling
De patiënt zelf kan een aantal dingen doen om te voorkomen dat de SLE actief wordt. Ten eerste moet zonlicht vermeden worden en altijd een goede zonnebrandcrème met factor 50 gebruikt worden, ook in de winter.

Ten tweede is stoppen met roken zeer belangrijk om meerdere redenen. Roken zorgt voor een slechtere huidgenezing. Tevens vermindert roken de werking van hydroxychloroquine. Klachten van Raynaud (wit-rood-blauw verkleurende vingers bij temperatuurswisselingen en/of emoties) worden verergerd door roken. En roken geeft een hoger risico op hart- en vaatziekten, dat al licht verhoogd is bij SLE.