Alles wat je moet weten over huidkanker volgens Marcel Levi

Inspiratie door zijn vader

Hoe kan de vaccinatiecampagne beter? 'Het helpt niet als de groep die geen vaccin wil impliciet als dom wordt weggezet. En je chanteert deze mensen met zo'n QR-code. Een van de verworvenheden van een democratie is om hun gevoeligheden te respecteren. Wel kun je hen proberen te overtuigen. Niet met angst, maar met argumenten. Door met hen te praten. Ik ben heel erg voor de Rotterdamse aanpak. Daar trokken teams al in een vroeg stadium naar de moeilijke plekken in de stad. Ze gingen het gesprek aan op de pleintjes en in de koffiehuizen. En met succes. Communiceren is het antwoord, niet dat getoeter. Ik denk dat het goed is als we op de Rotterdamse manier verdergaan. Rustig en respectvol, met argumenten en luisteren. Op die manier krijgen we er elke week weer een half procentje gevaccineerden bij. En komen we uit deze ellendige crisis.'

Marcel Levi

1982 Vossius Gymnasium, Amsterdam

1982-1997 Studie geneeskunde Universiteit van Amsterdam en specialisatie internist AMC

1985-1989 Vice-president en mede-oprichter Amsterdam Foundation for Medical Educational and Exchange Projects in Developing Countries (MOSO)

1997-2001 Onderzoeker Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW)

2000-2010 Hoofd afdeling Geneeskunde UvA en Hoofd Divisie Medisch Specialismen AMC

2000-nu Hoogleraar Interne Geneeskunde AMC

2002-2016 Lid wetenschappelijke adviesraad Sanquin

2003-2010 Bestuurslid Nederlandse Internisten Vereniging

2009-2017 Vicevoorzitter ZonMW

2009-nu Lid KNAW

2010-2016 Bestuursvoorzitter en decaan AMC en Lid European Medical Research Council

2013-2017 Bestuurslid Capaciteitsorgaan

2014-nu Lid raad van toezicht Center for Human Drug Research, Universiteit Leiden

2016-2021 CEO University College London Hospitals

NZZ Kunst

NZZ Kunst macht aktuelle Trends des internationalen Kunstschaffens für den Betrachter erlebbar. Seit 2016 produzieren wir exklusive Editionen mit renommierten Künstlerinnen und Künstlern, die sich unterschiedlichen ästhetischen Techniken verschrieben haben.

Bei der Ausführung spielte das Prinzip der Wiederholung eine wesentliche Rolle. Levi malte die zwei Doppelschriftzüge mit einem Pinsel direkt auf die beiden Träger. Das Gestische, die Bewegung ihrer Hand sowie das Spontane dieser Aktion sind auch nach dem Einbrennen der Glasfarbe spürbar. Die Arbeit trägt die Spur ihrer performativen Entstehung in sich. Für die beiden Glaskreise, die nach dem Laminieren zu einer Einheit verschmelzen, nutzte sie die gleiche Technik. Die Signaturen entstanden durch Entfernen von Farbe. Beide Teile wurden anschliessend gespiegelt aneinandergefügt, so dass am Ende die zwei gegenüberliegenden Doppelbuchstaben einen neuen Schriftkörper bilden.

Beim Entwerfen des Objekts hatten Levi und Schmid auch die besondere Materialität von Glas im Visier. Die Spiegelung als ein prägendes Merkmal dieses transluziden Werkstoffs unterstreicht das Motiv der Verdoppelung zusätzlich. Bei «Linga» sind nicht nur die Buchstaben gespiegelt, auch der Betrachter und die Betrachterin können ihr Abbild auf der bunten Glasfläche erkennen. Dass das Kunstwerk aus Buchstaben besteht, schafft zudem einen konkreten Bezug zum Medium der Zeitung. Wir haben es quasi mit einer mehrfachen Quadratur des Kreises zu tun.

Marcel Levi: ‘Verder heb ik een hele platte smaak’

Marcel Levi (57) is internist, hoogleraar geneeskunde en voorzitter van de raad van bestuur van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Wat leest, luistert en ziet hij in zijn vrije tijd?

“Mijn vader was huisarts. Ik wilde als jongetje van een jaar of zeven ook heel graag dokter worden, maar geen huisarts. Chirurg worden leek me wel wat, al wist ik niet goed wat een chirurg precies deed – behalve dan dan je in mensen snijdt om ze beter te maken. Mijn vader gaf me daarom het boek Het magische mes van Jürgen Thorwald. Dat is niet per se een kinderboek, maar ik vond het wel geweldig om te lezen. Ik kreeg ineens een concreet beeld van wat het is om chirurg te zijn. Uiteindelijk ben ik internist geworden, chirurgie paste toch niet helemaal bij mij, maar ik vind het nog steeds een spannend en interessant vakgebied.

“Er zijn best veel kinderboeken die een blijvende indruk op me hebben achtergelaten, nu ik er zo over nadenk. Kruistocht in spijkerbroek van Thea Beckman is een dik boek, maar ik durf wel te zeggen dat ik het uit mijn hoofd ken. Ik moet ook meteen denken aan de boeken van Jan Terlouw. Koning van Katoren vind ik zijn allerbeste. Later heb ik dat boek nog eens herlezen en dan valt je pas op hoeveel grappen erin verstopt zitten. Om een voorbeeld te geven: een van de hoofdstukken gaat over dokters, in het boek ‘Tara’s’ genoemd. Tara’s zijn bad guys die zoveel geld verdienen dat ze een vliegtuig kunnen kopen. Ergens in het verhaal wordt het tijdschrift genoemd dat ze lezen: Tara en vliegtuig. Dat is natuurlijk een knipoog naar Arts en auto, maar dat heb je als kind niet door.

Mar cel Levi

This article is made available via the PMC Open Access Subset for unrestricted research re-use and secondary analysis in any form or by any means with acknowledgement of the original source. These permissions are granted for the duration of the World Health Organization (WHO) declaration of COVID-19 as a global pandemic.

Nu de PvdA niet in het nieuwe kabinet komt, maakt Marcel Levi geen kans om zijn ideeën landelijk te realiseren. Als kersverse voorzitter van de Nederlandse organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek blijft hij zijn visie geven over de zorgsector.

Energiek, uitgesproken en hands-on, zouden ze bij zijn vorige werkgever University College London Hospitals zeggen. Marcel Levi (57) vond zijn bestuursvoorzitterschap van het AMC 'de mooiste baan van Nederland' en bij zijn overstap naar Londen was dát weer de mooiste baan van Europa. Nu hij dit voorjaar is teruggekeerd in Nederland zegt hij dat hij alleen afscheid kon nemen als hij iets totaal anders zou doen. Dat werd leidinggeven bij de belangrijkste financier van wetenschappelijk onderzoek.

Ik zeg niet dat in Londen alles beter was dan in Nederland, maar ook niet dat de zorg in Nederland superieur is aan die van Groot-Brittannië. Het is alleen heel anders. In Groot-Brittannië doen ze honderd dingen beter dan in Nederland en Nederland doet honderd dingen beter dan daar. Uiteindelijk zijn de kwaliteitsverschillen niet groot, maar je kunt dus wel veel van elkaar leren.

Het meest opvallende positieve verschil met Nederland vond ik de betrokkenheid van de zorgmedewerkers en de samenleving bij het ziekenhuis. Ziekenhuizen zijn daar een organisch onderdeel van de maatschappij. Artsen, verpleegkundigen en alle anderen doen alles in het belang van de patiënt. Ook de bevolking is nauw betrokken. Allemaal zijn ze bezig het allerbeste te organiseren voor zieke mensen. Britten hebben veel meer gevoel voor wat mensen belangrijk vinden.